احتمالا سخن گفتن يك روش فرسوده و قديمي در ايجاد ارتباط است كه كم كم از بين خواهد رفت ، ولي پتانسيل ايجاد ارتباط از طريق سيگنالهاي فكري واقعا هيجان انگيز است ، اگر چه عواطف پيچيده تر از حركتهاي فيزيكي هستند ، ولي احساسهايي چون خشم ، شوك و هيجان قابل مطالعه هستند ، چون سيگنالهاي متمايزي دارند . اما عواطف پيچيده تر مانند عشق به طور مستقيم قابل مطالعه نيستند.
دكتر كوين دارويك - استاد سايبرنتيك دانشگاه ريدينگ انگلستان -
ضمن اظهار مطالب فوق از نوعي تله پاتي خبر مي دهد .
نتيجه آن اينست كه سيگنالهاي فكري رد و بدل مي شوند . شايد در آينده عينا دردي را احساس كنيم كه شخصي از آن رنج مي برد،آنهم فقط با يك تراشه .
اين يعني ايجاد انسانهايي برتر كه قابليتهاي تازه اي دارند.
اين تله پاتي به معناي افشاي افكار ديگران نيست كه اگر بود هنر وحتي انسانيت به نوعي نابود مي شد ، بلكه به معناي تغيير در مرزها است .
اين موضوع اگر چه هنر را به شدت متحول خواهد كرد ، اما از بين نخواهد برد .
